Τον ειδα να γραφει τραγουδια με λογια πικρα,
τις νυχτες να στεκει να ψαχνει με ματια υγρα
στα τρενα που φευγουν και πισω δεν ξαναγυρνανε
χαμενες αγαπες αχ ναξερα τωρα που πανε
Τον ειδα στο δρομο φωναζω μα δεν σταματα
το πληθος με παιρνει μαζι του με ποδοπατα
Οι λεξεις σου μες στο μυαλο μου χορευουν ακομα
εικονες που σβηνουν κι αφηνουν μια πικρα στο στομα
Τα χερια σου δινω κι ανοιγω μια στειρα αγκαλια
η αγαπη σου πνιγει με σφιγγει σαν μια θηλεια
Φοβαμαι πως αυριο που θαρθεις ποιος ξερει που θαμαι
Σαυτη τη ζωη ενα δρομο ο καθενας τραβαμε
Σε ψευτικα πλανα κοιταζεις τρελες παραστασεις
γελαστηκες παλι το ψεμμα του πως να ξεχασεις
Γεμισαν οι δρομοι ζητιανους λαχεια πορνεια
αν θες να ψωνισεις λαγνεια σε πρωτη ευκαιρια
Το βλεμμα γυρνας και κοιταζεις τις θλιψες εκεινες
που γεννησαν νυχτες ξαγρυπνιας με πονους κι ωδινες
Στην ακρη του δρομου προσμενουν και θες να προκανεις
κουβεντες και γελια με ιστους απο ασημι να υφανεις
Χαμενες αγαπες αχ ναξερα τωρα που πανε
στα τρενα που φευγουν και πισω δεν ξαναγυρνανε
Κουβεντες και γελια προσμενουν και θες να προκανεις
Η Ρια ,ο Σπυρος ο Τασος η Μαιρη κι ο Γιαννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου