ΟΤΑΝ Ο ΘΝΗΤΟΣ ΑΝΤΙΚΡΙΖΕΙ ΤΗ ΘΕΑ...

Παιδευτηκα πολυ μεχρι να καταλαβω τα συμβολα, ομως στο τελος τα καταφερα,  και επιτελους,  μπορεσα να παρω τα πολυποθητα κλειδια στα χερια μου..
Σηκωσα με λαχταρα το παραπετασμα του ναου και μπηκα στο αδυτο του..
Η Γυναικα με τον πορφυρο μανδυα και το χρυσο στεμμα κρατουσε ψηλα με το ενα χερι το ξιφος της, και με το αλλο μια ζυγαρια, τη ζυγαρια του δικιου και του αδικου..
Αλλα εκεινο που με καθηλωσε ηταν το βλεμμα της...Αυτο το βλεμμα που με τραβουσε σαν αβυσος..
Και τοτε,  ακουσα τη φωνη..
"Ειναι η θεα της Αληθειας! Τα παντα ζυγιζονται στη ζυγαρια της.. Το ξιφος της, θεματοφυλακας της Δικαιοσυνης, ειναι ετοιμο να χτυπησει το αδικο! Τιποτα δεν μπορει να του ξεφυγει..
Αλλα, γιατι αποστρεφεις με τρομο το βλεμμα σου απο τη ζυγαρια και το ξιφος? Αναζητουσες την αληθεια.. ηθελες να ξεφυγεις απο τις αυταπατες.."
Και τοτε καταλαβα..

Αυτο που φοβαται ο ανθρωπος περισσοτερο και απο τον Θανατο ειναι η Αληθεια!